Christadelphia

Bij verscheidene Engelstalige kerken is het schering en inslag om met doembeelden naar voor te komen en aan te kondigen dat de rampen die over deze wereld komen een straf van God zijn die als waarschuwingsteken ons aan het denken zouden moeten zetten en aansporen ons leven te verbeteren.

Op de televisie kan men nu ook meer zenders ontvangen waar predikers aan het woord komen en met veel bravoure verkondigen hoe wij als mensen moeten opletten om God niet tegen de borst te stoten, anders zal Hij ons een duchtig lesje leren. Met veel gebaren wordt ons duidelijk gemaakt dat wij ons leven netjes in de lijnen "van de Heer" moeten houden. Bij die predikers kan men er ook vinden die bijna geen enkel Bijbeltekst citeren maar wel veel lelijke woorden aanhalen en de homofielen, aborteerders, polygamisten, Moslims, heidenen of niet gelovigen en anderen vervloeken.

Het Woord van God wordt in heel het spel dikwijls vergeten. anderen brengen dan wel aanhalingen volledig uit context. Zo ook omtrent het lijden worden graag de vrienden van Job aangehaald alsof zij de volstrekte waarheid vertellen. Als men verder in het Boek van Job zou gaan lezen zou men echter tot een ander inzicht komen. In het laatste hoofdstuk kan men God vinden die de vrienden van Job namelijk op hun plaats zet en er op wijst waar zij fout gaan in hun redenering.

Wij kunnen God niet zo maar gebruiken zoals het ons goed uit komt om ons plaatje aan de mensen op te dringen. Het komt er namelijk op aan God voor te stellen hoe Hij in de ganse Heilige Schrift wordt voorgesteld. Wij moeten de Allerhoogste alle eer aan doen en proberen Hem volledig en juist voor het voetlicht te brengen.

In het Boek van Job krijgen wij een mooi beeld hoe God ons inzicht wenst te geven over het Lijden dat ieder van ons kan treffen tot diep in het hart. Dat lijden kan ons zelfs helemaal neerhalen. Het is zulk een gevaar dat het ons er zelfs toe kan brengen dat wij ons leven willen beëindigen.

Ook Job zat met dat probleem.
Het was een zeer vrome man waar God zeer ingenomen mee was (Job 1:8 ) Op het gedrag van deze man kon zelfs niet ingebracht worden. Maar verscheidene mensen waren jaloers op de weelde die deze godlievende man kon hebben en beweerden dat hij God enkel prijsde omdat hij dat de zegeningen van die God kon krijgen.

De beschuldiger wordt de aanklager bij God, die deze klacht ontvankelijk verklaart en de mogelijkheid geeft om het tegendeel te bewijzen.
Toen alles goed ging in het leven van Job had hij veel aanhangers. De mensen omringden hem graag om mee deel te hebben van de goede dingen die Job met hen kon delen.
Maar geluk van een ander kan veel nijd en jaloersheid oproepen. Het kan sommigen zodanig op de zenuwen werken, omdat zij zich verstoken voelen, of onrecht voelen aangedaan te zijn, dat zij zich gaan verzetten tegen die persoon. bij Job was het niet anders. Ook hij kreeg te doen met tegenstanders. De tegenstander (in het Hebreeuws: satan) daagde God uit omdat het ongeloofbaar leek dat een mens zo maar God zou gaan eren zonder iets daar tegenover te willen hebben gesteld. Volgens de aanklager (de satan) zou de mens God alleen maar eren om al de goede de dingen van Maker te kunnen krijgen.

De Schepper van hemel en aarde, van plant, dier en mens laat de satan toe om Job van alles te beroven. En zie - Job doorstaat de proef. Job wil na het verlies van al zijn goed God niet vaarwel zeggen. Men zou het niet verwachten dat men iemand blijft loven die er van beschuldigd wordt om erge straffen uit te delen, of om iemand trouw te blijven als men toch niets van die persoon kan verkrijgen. Waarom zou men trouwens bij iemand blijven die jou niets kan geven?

Mits Job toch nog trouw aan God blijft daagt de tegenstrever (of satan) Job  en God uit. Tegen God zegt de satan dat de proef niet zwaar genoeg was. Indien er nog zwaardere beproevingen over de mens Job zouden komen zou deze wel afhaken met het beminnen van zijn maker. Dan staat God hem toe een tweede proef te nemen. Toen sloeg de satan Job met boze zweren. Maar Job erkent dat we niet alleen het goede, maar ook het kwade van God moeten aannemen. Hij erkent Gods absolute soevereiniteit. Door dit getuigenis van Job is de satan verslagen en blijft verder stil.
Men zou nu denken dat Job gerehabiliteerd zou kunnen worden. Maar dit gebeurt niet. Job blijft ziek en arm. De wereld lijkt wel verloren te zijn voor Job. De ergste beproevingen zijn hem over komen en men kan echt zien dat het hem te veel is geworden. Voor iedereen die zulk een zware beproevingen moet ondergaan kan het echt te veel zijn om te dragen. Vooral als men er alleen door moet.

Job kan het niet meer alleen aan en roept ook hulp in van zijn vrienden. De steun die men zou verwachten draait wel wat anders uit, want in plaats van positief op hem in te praten gaan zij ook over om Job met beschuldigingen om de oren te slaan.

Terwijl Job ziek blijft en vertroosting tracht te vinden komen zijn vrienden hem er van overtuigen dat het wel aan hem zou liggen dat al dat slechts hem nu overvalt. Zo komt er van vertroosting niet veel in huis. De vrienden gaan uit van de oude traditionele stelling dat ellende en rampen straf zijn op begane zonden. Job denkt wel beter te weten en ontkent dit heftig. Zo geraken Job en de vrienden in heftige disputen. In zijn strijd met de vrienden - die voor hemzelf een zielenstrijd is - wordt ‘de profeet’ in hem wakker als hij namelijk gewaagt van behoefte aan een middelaar, van een losser en van een borg (Job 9:33 16:19; Job 17:3 19:23).

 Lees verder #2 en het daarop volgende deel 3